Tussen Juseu en Aguinaliu is op loopafstand een bron die zout water geeft. Bekend is dat hier al in de Romeinse tijd zout werd gewonnen. Om de bron is een ronde stenen muur gebouwd (deze werd al gedocumenteerd in 1262) zodat er via verdamping gemakkelijk zout kon worden gewonnen.
Zout betekende handel. Het woord salaris is afkomstig van sal, het Spaanse woord voor zout. De commercialisatie van het zout bracht gedurende een lange periode welvaart voor de lokale bevolking, die zich o.a. vertaalde in de bouw van belangrijke monumenten in de directe omgeving. Onder andere bij de constructie van de katedraal van Rode de Isabena werd melding gemaakt van een donatie van de salinas van Juseu-Aguinaliu.
Tot in Cataluña en Frankrijk werd het zout van Juseu eeuwenlang verhandeld. Maar met een aanpassing van de belastingwetgeving in 1686 werd een genadeslag toegebracht aan de handel in zout over de grens van het koninkrijk Aragon.
Ook voor andere dorpen in de buurt heeft zoutwinning een belangrijke rol gespeeld. In Calasanz, Peralta de la Sal en Naval werd uit de eigen bronnen het zout op vergelijkbare wijze gewonnen.
Op een bijzondere manier zijn de zoute bronnen van Naval gerestaureerd om als zoutbaden te dienen. Het water in de baden is zouter dan dat van de de Dodezee. Het is dan ook een belevenis om erin, beter gezegd erop te liggen.
Bron: Las salinas de Aguinaliu, Calasanz, Juseu, Peralta – Francisco Castillón Cortada