De grote moestuinen van de dorpsbewoners zijn gelegen in de vallei van de Ribera, waar de beek van Juseu ontspringt.
Veel van deze moestuinen zijn verlaten of verwaarloosd. Er staan allerlei fruit- en notenbomen die niet meer geoogst worden. Walnoten, amandelen, perzikken, appels, granaatappels, vijgen, peren hangen nu rijp aan de boom.
Af en toe lopen we er eens heen om van al het heerlijks te eten. Je kan er gaan zitten op een steen in de schaduw onder het gebladerte met het geluid van het stromende water naast je.
Voor mij is het een paradijs. Is toch vreemd dat je er bijna nooit iemand tegenkomt?