Wolfje, dochter van Basjoe, kleindochter van Canela uit Juseu, is onze lieve hond. Zij heeft hier een heerlijk leven. Vaak ligt ze wat te dromen in de zon. De hele dag is ze buiten, ze kan gaan en staan waar ze wil. We lopen veel met haar en vaak gaat ze ook mee met onze gasten als die gaan wandelen. Zo ook afgelopen woensdag.
Maar deze wandeling liep niet goed af. In paniek kwam Lisa vooruit gerend en roepend naar ons huis: “Wolfje is door een slang gebeten, ze kan niet meer .. “. Duidelijk aangeslagen door wat was voorgevallen vertelde ze wat er was gebeurd: Wolfje had een slang gezien en die had hem aangevallen. Wolfje wil de slang bijten maar de slang bijt terug. Eén of twee beten bij haar bek. Op hetzelfde moment is de strijd beslist. De slang, ook flink gewond, ontsnapt en Wolfje blijft getroffen achter. De bek zwelt direct op en ogenschijnlijk is ze te verzwakt om verder te kunnen lopen…
We staan te overleggen hoe we snel bij de hond kunnen komen, en dan zien we Wolfje al aan komen sjokken. Samen met Jelle die ook zichtbaar geschrokken is. Wolfje heeft zelf kunnen lopen, maar is helemaal uitgeput. Haar kop hangt bijna op de grond. Ze trilt.
Onmiddellijk springen we in onze auto en rijden we naar de dierenarts. Ondertussen zien we de bek van Wolfje steeds meer opzwellen. Het lijkt of de hond aan het wegzakken is. We rijden wat harder.
Nu is het achtenveertig uur later. We hebben inmiddels vijf bezoeken afgelegd bij de dierenarts in Graus. Wolfje heeft allerlei injecties toegediend gekregen, ´s ochtends en ´s avonds. Maar nu ziet ze er gelukkig weer wat beter uit. Ze kijkt wat vrolijker de wereld in en ze kwispelt weer. De bek is nog wel dik zoals je hieronder op de foto kan zien.
We hopen één ding. Dat de slangenwoede van Wolfje hiermee is getemd. Dit keer moet het een adder (hier uiterst zeldzaam) zijn geweest die haar heeft teruggebeten. Elke zomer werd er wel een onschuldige slang door Wolfje gedood. Misschien is die agressie nu voorbij.