Heb jij dat ook wel eens? Een plek die je met niemand wil delen omdat het daar zo fijn is? Een plek waar je naar toe gaat met vakantie. En deze plek voor jezelf wilt houden? Waar geen massatoerisme is? Een plek waar geen ruis is alleen de stilte van het zijn, de natuur, de oude olijfbomen, een rotsige, ruige omgeving, in dit geval aan de voet van de Pyreneeën. Een plek waar je jezelf tegenkomt als je gaat wandelen omdat blijkt dat je te weinig water hebt meegenomen. Het toch iets warmer is dan gedacht of gewoon omdat de berg veel steiler is dan je van plan was te beklimmen. En dat je dan toch uiteindelijk boven aan de top van de berg komt en als cadeau kan genieten van een magisch mooi uitzicht?
Een vakantieplek waar wij voor de aller eerste keer zo ongelofelijk warm welkom werden geheten door Wiep en Kees na een lange reis. Het was alsof we elkaar al jaren kenden. Het is een vakantie waar je je terug kunt trekken in een door hun met zorg opgeknapte en stijlvol ingerichte casa. Waar je zelf kruiden mag plukken, en als je mazzel hebt, kunt snoepen van vruchten die daar voor het oprapen liggen als je in de juiste periode bent. Nu nog de truffels zien te vinden. Want die zijn er.
Het is bijna afzien als ik weer thuis ben en ga snel in gedachten terug naar Juseu. Is het omdat je daar alleen buiten leeft? Het zonlicht intenser is? Omdat je “gewoon” vrij hebt? De omgeving? Een ding weet ik zeker: Juseu doet iets met je. Vooral als je de klim waagt naar de top van de heksenrots. Als je in Juseu bent, moet je dit zeker een keer in je leven gedaan hebben en het uitzicht gezien hebben. Magistraal! Bij opkomende zon of ondergaande zon, overdag, het maakt niet uit. Je voelt je er nietig, een met alles, er is geen ruis, alleen de wind. In de verte de Turbon. Een berg met karakteristieke top, beetje een tafelberg, rijst op aan de horizon als je richting de Pyreneeën kijkt en prachtig als ze al zijn, met besneeuwde toppen is het plaatje compleet. Je wil gewoon blijven.
Dit is ‘mijn’ plek die ik eigenlijk niet wil delen en toch doe ik het. Met lieve vrienden, kennissen, met mensen van wie ik weet dat die dit zullen waarderen, en soms gaat er iemand die ik ken en dit alles kan beamen.
Met liefde voor Juseu en voor Wiep, Kees en Milan geschreven. Wat kom ik graag weer terug.
Ariadne (met Jan Hein)