Weet jij een plek?
Een plek waar je kan doen waar je thuis maar niet aan toekomt?
Of het nou een hutje is op één of ander eiland, een huisje op de Veluwe of een stacaravan ergens in Frankrijk, het is heerlijk om zo’n plek te kennen.
Voor mij is die plek Juseu.
Een dorpje in de Spaanse Pyreneeën met een stuk of veertig huizen, tegen elkaar aangeplakt op een bergkam.
Nergens een kroeg, nergens reclame en ook nergens een Phatfour.
Huizen zonder stuc, een paar Landrovers uit 1953 (grijs van onder en beige van boven) en een kerktoren die elk uur goddeloos hard klingelt.
Twee keer, voor als je de eerste keer niet op zat te letten.
Verder niks.
Ja, het gezoem van een triljoen bijen, om vier uur ’s nachts wel eens een eenzame uil en de nachtegaal natuurlijk.
Heb je die wel eens gehoord?
Verpletterend.
Twee keer per jaar ga ik er een week heen om te werken.
Ik wandel, ik lees een stuk of vijf boeken en ik ga een keertje woest lekker eten bij Trasiego, in de stad.
En ik werk als een malle, zonder dat het nou heel veel moeite kost.
Door de stilte is mijn concentratie dieper, mijn creativiteit groter en mijn werktempo hoger.
In een week doe ik wat me in Amsterdam een maand zou kosten.
Dat kan op zo’n plek, omdat je er echt helemaal bent.
Onbetaalbaar.
Joep.
PEE ES
Denk je nu: ‘Sodeknetter Joep, dat klinkt bijna als het paradijs, is daar ook een site van ofzo?’
Twee keer ja.
Het is een soort paradijs en er is een site van: www.juseu.com.
Ik zou zeggen: ga eens kijken.
O, enneh, niet zomaar aan iedereen verder vertellen.
PEE ES II
Je kan er natuurlijk ook naartoe om helemaal niks te doen.
Of om te wildwaterkanoën.
Lekker woord wel, ‘wildwaterkanoën’ ;-)
Deze post is een kopie van een Klets afkomstig van
De joepie academie
1059 BZ Amsterdam