Ingeklemd tussen de Pyreneeën, costa’s en het droge binnenland van Spanje, ligt bovenop een berg het dorp Juseu. Het wordt bevolkt door een stuk of dertig Spanjaarden en een Nederlands stel. Van een paar leegstaande huizen maakten zij fijne vakantieplekken. Wij huren er meestal de schoolmeesterswoning. Maar we hangen vooral buiten: een beetje siësta houden, een beetje spelletjes doen, een beetje onze stadse longen verfrissen met schone berglucht, een beetje met Wolfje de hond knuffelen, en een beetje overvliegende gieren te tellen.
Als de kinderen slapen, vallen de sterren en evalueren wij het afgelopen jaar. De volgende dag halen we kip op de markt of eten we voor 14,50 een 3-gangen menu in een dorp verderop. Om daarna weer, muziek hard, ramen open en haren in de wind, terug die berg op te crossen.
Dat licht, dat uitzicht, elk seizoen anders, van wit (van de amandelbloesem), naar alle tinten groen, naar geel en stoffig, naar rood en bruin… Juseu verveelt nooit. De plek waar wij altijd weer beter dan daarvoor vandaan komen.
Janneke, Michiel, Eef, Kaja & Coco
(Voor vrienden die gingen trouwen en een boek kregen met de favoriete reisbestemmingen van de bruiloftsgasten heb ik dit stukje geschreven over Juseu.)