Het is volop granaatappeltijd. Takken aan de bomen buigen onder het gewicht van de rijpe vruchten. De granaatappelboom vind ik een bijzondere boom. Van Spanje tot ver in Afrika gedijt deze boom in de brandende hitte van de volle zon. De bloei met dieprode bloemen gaat de hele zomer door. De granaatappel is pas rijp in het najaar, zo rond deze tijd. Maar als het dan gaat regenen, barsten de vruchten direct open. Dan moet je ze snel plukken, anders is het te laat. Dan zijn ze eigenlijk alleen nog maar aantrekkelijk voor de vogels.
Dit jaar is er een rijke oogst van grote gave granaatappels. Reden om er eens verse grenadine van proberen te maken. Pitten met sap eruit schrapen, even koken met suiker en citroen en dan zeven, lees ik in een recept.
Het resultaat is best lekker. Maar ik mis de kracht die de vrucht, vers van de boom wel heeft. Ik denk dat door het koken te veel van de bitter-zoete smaak verloren gaat. De volgende keer ga ik het eens in de sapcentrifuge proberen. Is dat niet een beter idee, Mevrouw Gerritsen? En nog dank voor uw tip voor het pellen van de granaatappels.
Maar je kan natuurlijk ook een rustig plekje opzoeken en een granaatappel gewoon uit de hand eten.
