“De eerste week gaan we naar Kees en Wiep, en daarna gaan we andere dingen doen deze zomer.”
“Hebben Kees en Wiep een hond? Oh ja Wolfje?”
“Is het ver rijden?”
“Gaan we weer van de glijbaan op het meer?”
“De vorige keer had ik daar een vriendin gemaakt”
Zomaar wat flarden van de achterbank. We zijn onderweg naar Casa Maestro en kijken er ontzettend naar uit. Ons eerste bezoek was midden in de Covid periode en we waren blij dat we even uit de Corona bubbel konden zijn en we konden genieten van het moois dat Juseu en de regio te bieden hadden. Nu is het 2022 en de wereld ziet er al weer iets anders uit.
Kruipdoor, sluipdoor bereiken we de parkeerplaats. Een appje van Kees en Wiep dat de deur open was en dat we “ons huis” in konden.
Even gewoon stilstaan voor het huis, kijkend naar het uitzicht en denken: wat is het fijn om hier weer samen te zijn. De kinderen lopen naar hun kamer, voelen zich direct thuis en installeren zich. Wij maken wat lekkers te eten in de keuken en samen zitten we op het terras na een lange dag. In de week die volgt begrijpen we dat Wolfje er niet meer is, maar Ravi de nieuwe hond komt al even bij ons kijken. De mountainbike die we hebben meegenomen staat naast het huis met als doel om tenminste één keer de weg op en neer te fietsen. Daarnaast krijgen we van Kees en Wiep weer een paar goede tips en gaan we deze keer naar Ainsa, we maken een prachtige wandeling in de buurt van Torla in het National Park Ordesa, we zwemmen in het meer en gaan voor de tweede keer naar Alquezar waar we tijdens de wandeling een stop maken om een duik te nemen onder de waterval.
Juseu is voor ons tot rust komen, lekker eten en drinken, welkom zijn, ongereptheid, een plek waar we graag terugkomen. En op dag zes nog een keertje op en neer gefietst, dat was een uitdaging, maar een mooie!
Willemijn